زندگی نامه امام هادی(ع)

امام هادی(ع) دهمین امام بر حق و معصوم است که در 15 ذی الحجّه سال 

دفن گردیدند.

دوران امامت امام دهم مصادف بود با خلافت شش نفر از خلفای عباسی که

عبارت بودند از:

1-المعتصم 2- الواثق 3- المتوکل

4- المنتصر 5- المستعین 6- المعتّز 


این خلفاؤ دارای روحیة ظلم و ستمگری بودند و عمر خود را در لهو لعب و خوش

گذرانی سپری کردند.


با عنایت به اینکه امام هادی(ع) در میان مردم دارای پایگاه مستحکم و عمیق

بودند، متوکل عباسی این موفقیت را مانعی بزرگ برای حکومت ضد مردمی خود

می دید. به همین دلیل، او به منظور جلوگیری از نفوذ امام(ع) در میان امت

اسلامی ، ابتدا آن حضرت را محدود و سپس تحت فشارهای روحی و روانی

شدید قرار داد.


«متوکل عباسی» برای اینکه به اعمال خلاف و ضد مردمی خود ادامه دهد، دستور

داد امام هادی(ع) را به سامرّا تبعید کردند. امام هادی(ع) علاوه بر تدریس و

تفسیر علوم و فنون اسلامی، شاگردان زیادی را پرورش دادند.


آن حضرت، بیشترین سعی و تلاش خود را در زمینة نهضت اسلامی علمی و فقه

شیعه به کار بست و شاگردان زیادی را تربیت کرد. این جنبش فکری امام(ع) به

فرزندش امام حسن عسگری(ع) انتقال یافت. امام هادی(ع) پس از عمری

فداکاری و مبارزه با خلفای ظالم عباسی، روز دوشنبه 28 جمادی الاخر سال

خود در سامرّا به شهادت رسیدند.


عبودیت مطلق ذات حق تعالی و علم و فضیلت از جمله خصوصیات بارز امام

هادی(ع) بود. 212 در مدینه متولد و در ماه رجب سال 254 هجری به شهادت رسیدند ودر سامّرا  254 هجری به وسیلة سمّی که «المعتّز عباسی» به آن حضرت خوراند، در خانه