حضرت مهدی صاحب الزمان(عج)

دوازدهمین و آخرین امام بر حق و برگزیدة

خداست . وی در نیمة شعبان سال 255 هجری در سامرّا به دنیا آمد، هنگامی که

پدر بزرگوارش شهید شدند. آن حضرت پنج سال سن داشت. وی همانند جدّش

امام محمد تقی که در چهار سالگی به امامت رسیده بود، در سن پنچ سالگی

به مسند امامت برگزیده شدند، و در همین اوان، بنا به مشیّت خداوند از دیده ها

پنهان و تاکنون در غیبت به سر می بریند.

همان طور که بیان شد، غیبت صغری آن حضرت نیز از پنج سالگی شروع و

ارتباطش با جامعه قطع گردید. در این مدت« نوّاب اربعه» ، نمایندگان آن حضرت

بودند.


نوّاب آن حضرت عبارت بودند از :


1-ابوعَمر عثمان بن سعید


2-ابوالقاسم حسین بن روح


3-ابوجعفر محمد بن عثمان


4-علی بن محمد ثَمّری.


پس از 70 سال که از غیبت صغری آن حضرت گذشته بود، غیبت کبری وی شروع

شد که تا اکنون ادامه دارد. در این مدّت، افراد مؤمن و پرهیزکار، موفق شده اند آن

حضرت را زیارت و ملاقات نمایند. بنابر روایات معتبر اسلامی، « انتظار فرج امام

زمان» ، عبادت محسوب می‌شود. برای ظهور آن حضرت، علائمی بر شمرده اند

که در متن درس به آنها اشاره شده است.



شیعیان معتقدند که امام زمان(عج) روزی به ازن خداوند ظهور می کند که با

ظهورش، جهان را پر از عدل و داد می نماید و جّباران را درهم می کوبد.


از ویژگی های منحصر به فرد آن حضرت این بود که در طفولیت به امامت برگزیده

شدند؛ همان طور که عیسی (ع) در گهواره سخت می گفت و نیز خداوند به وی

در سن پنج سالگی، مقام حکمت و قضاوت عنایت فرمود. 1-ابوعَمر عثمان بن سعید 2-ابوالقاسم حسین بن روح 3-ابوجعفر محمد بن عثمان 4-علی بن محمد ثَمّری.